دانلود آهنگ محمد اصفهانی پنجره ها

Download New Music Mohammad Esfahani Panjereh Ha

پشت دریا شهری است

که در آن پنجره ها رو به تجلی باز است

بامها جای کبوترهایی است

که به فواره هوش بشری می نگرند

دانلود آهنگ محمد اصفهانی پرنده

Download New Music Mohammad Esfahani Parandeh

اشک پاکتو نگه دار واسه غسل تن پرواز

زنده کن صدای سازو که رسیده وقت آواز

اشک پاکتو نگه دار واسه غسل تن پرواز

زنده کن صدای سازو که رسیده وقت آواز

دانلود آهنگ محمد اصفهانی نگاه منتظر

Download New Music Mohammad Esfahani Negahe Montazer

بر موی خوش و روی خوشت نیست سزاوار

در حلقه عشاق جان ها به تو مشتاق

از خانه برون آی که گلستان شود آفاق

دانلود آهنگ محمد اصفهانی پریشان

Download New Music Mohammad Esfahani Parishan

اگر بپرسد کسی ز حالم

فلک به سنگ کینه ها شکسته قامت مرا

مگر چه کرده ام خدایا

شکسته سر شکسته پا زیار اشنا جدا کنون

کجا روم خدایا

دانلود آهنگ محمد اصفهانی تنها ماندم

Download New Music Mohammad Esfahani Tanha Mandam

دردی هست، نبود درمانش

تنها ماندم، تنها ماندم

تنها با دل بر جا ماندم

چون آهی بر لبها ماندم

دانلود آهنگ محمد اصفهانی تنهاترین سردار

Download New Music Mohammad Esfahani Tanhatarin Sardar

نگون گردی ای، آسمان

که خصمی با آزادگان

پسندیدی بر مجتبی

تو بیداد اهریمنان

دانلود آهنگ محمد اصفهانی تمنا

Download New Music Mohammad Esfahani Tamana

غرق تمنای توام ؛ موجی زدریای توام

من نخل سرکش نیستم ؛ تاخانه درساحل کنم

دانم که آن سرو سهی از دل ندارد آگهی

چند از غمِ دل چون رهی فریادِ بی حاصل کنم

دانلود آهنگ محمد اصفهانی تا من بدیدم روی تو

Download New Music Mohammad Esfahani Ta Man Bedidam Rooye To

رو رو که صاحب دولتی، جانِ حیات و عشرتی

رضوان و حور و جنتی، زیرا گرفتی دامنم

هم کوه و هم عنقا تویی هم عروه الوثقی تویی

هم آب و هم سقا تویی هم باغ و سرو و سوسنم

دانلود آهنگ محمد اصفهانی طلب

Download New Music Mohammad Esfahani Talab

بنمای رخ که خلقی واله شوند وحیران

بگشای لب که فریاد از مرد وزن بر آید

بنمای رخ که خلقی واله شوند وحیران

بگشای لب که فریاد از مرد وزن بر آید

دانلود آهنگ محمد اصفهانی نماندگان و رفتگان

Download New Music Mohammad Esfahani Namandegan o Raftegan

ای گل بوستانسرا از پسِ پرده ها درآ

بوی تو میکشد مرا وقت سحر به بوستان

هرچه به گرد خویشتن مینگرم دراین چمن

آینه ضمیر من، جز تو نمی دهد نشان